ახალი პარადიგმა: ან ვსწავლობთ ან გავქრებით...

22.04.23 – მადრიდი, ესპანეთი – რაფაელ დე ლა რუბია

1.1 ძალადობა ადამიანის პროცესში

ცეცხლის აღმოჩენის შემდეგ, ზოგიერთი ადამიანის დომინირება სხვებზე გამოირჩეოდა იმ დესტრუქციული შესაძლებლობებით, რომლის განვითარებაც ადამიანთა გარკვეულმა ჯგუფმა შეძლო.
ისინი, ვინც აგრესიის ტექნიკას ამუშავებდნენ, დაიმორჩილებდნენ მათ, ვინც არა, ისინი, ვინც გამოიგონეს ისრები, გაანადგურეს ისინი, ვინც იყენებდა მხოლოდ ქვებს და შუბებს. შემდეგ მოვიდა დენთი და თოფები, შემდეგ ტყვიამფრქვევები და ასე შემდეგ სულ უფრო დამანგრეველი იარაღით ბირთვულ ბომბამდე. ისინი, ვინც მის განვითარებაზე მოვიდა, იყვნენ ისინი, ვინც დააწესეს თავიანთი კარნახი ბოლო ათწლეულების განმავლობაში.

1.2 საზოგადოებების გარღვევა

ამავდროულად, მიღწეულია პროგრესი ადამიანურ პროცესში, განვითარდა უამრავი გამოგონება, სოციალური ინჟინერია, ორგანიზების ყველაზე ეფექტური, უფრო ინკლუზიური და ნაკლებად დისკრიმინაციული გზები. ყველაზე ტოლერანტული და დემოკრატიული საზოგადოებები ითვლებოდა ყველაზე მოწინავე და უფრო მიღებულ საზოგადოებებად. იყო უზარმაზარი წინსვლა მეცნიერებაში, კვლევაში, წარმოებაში, ტექნოლოგიაში, მედიცინაში, განათლებაში და ა.შ. და ა.შ ასევე იყო შესამჩნევი წინსვლა სულიერებაში, რაც გვერდით ტოვებს ფანატიზმს, ფეტიშიზმს და სექტანტობას და აიძულებს აზროვნებას, გრძნობას და მოქმედებას სულიერებასთან ოპოზიციაში ყოფნის ნაცვლად.
ზემოაღნიშნული ვითარება არ არის ერთგვაროვანი პლანეტაზე, რადგან არსებობენ ხალხები და საზოგადოებები, რომლებიც იმყოფებიან პროცესის სხვადასხვა ეტაპზე, მაგრამ აშკარაა გლობალური ტენდენცია შერწყმისკენ.

1.3 წარსულის ტრაგედია

ზოგიერთ საკითხში ჩვენ ვაგრძელებთ ხანდახან პრიმიტიულ ქცევას, როგორიცაა საერთაშორისო ურთიერთობები. თუ ჩვენ ვხედავთ ბავშვებს სათამაშოების გამო ჩხუბობენ, ვეუბნებით თუ არა, რომ იჩხუბონ ერთმანეთს? თუ ბებიას ქუჩაში კრიმინალთა ბანდა თავს დაესხმება, ჯოხს ვაძლევთ თუ იარაღს მათგან თავის დასაცავად? ასეთ უპასუხისმგებლობაზე ვერავინ იფიქრებს. ანუ ახლო დონეზე, ოჯახური, ადგილობრივი, თუნდაც ეროვნული თანაარსებობის დონეზე მივდივართ წინ. სულ უფრო მეტი დაცვის მექანიზმი ინკორპორირებულია ინდივიდებისა და ჯგუფებისთვის
დაუცველი. თუმცა ამას ქვეყნის დონეზე არ ვაკეთებთ. ჩვენ არ გადავწყვიტეთ რა ვქნათ, როცა ძლევამოსილი ქვეყანა იმორჩილებს პატარას... მსოფლიოში უამრავი მაგალითია.

1.4 ომების გადარჩენა

მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ საჭირო გახდა გაეროს შექმნა. მის პრეამბულაში ჩაწერილი იყო სული, რომელიც აცოცხლებდა პრომოუტერებს: „ჩვენ, ერების ხალხები
გაერთიანებული, გადაწყვეტილი, გადავარჩინოთ მომდევნო თაობები ომის უბედურებისგან, რომელმაც ორჯერ მიაყენა კაცობრიობას უთქმელი ტანჯვა ჩვენი ცხოვრების განმავლობაში, რათა კიდევ ერთხელ დაადასტურონ რწმენა ადამიანის ფუნდამენტური უფლებების, ადამიანის ღირსებისა და ღირსების მიმართ..." ¹ . ეს იყო საწყისი იმპულსი.

1.5 სსრკ-ს დაცემა

საბჭოთა კავშირის დაშლით ჩანდა, რომ ცივი ომის პერიოდი დასრულდა. ამ მოვლენის შესახებ შეიძლება არსებობდეს განსხვავებული მოსაზრებები, მაგრამ სიმართლე ისაა, რომ მის დაშლას არ მოჰყოლია პირდაპირი ფატალური შედეგი. შეთანხმება იყო, რომ საბჭოთა ბლოკი დაიშლებოდა, მაგრამ ის ნატოვარშავის პაქტის დასაპირისპირებლად შექმნილი სსრკ-ს ყოფილ წევრებზე წინსვლას ვერ მოახდენდა. ეს ვალდებულება არათუ არ შესრულდა, არამედ რუსეთი თანდათან ალყაში მოექცა მის საზღვრებს. ეს არ ნიშნავს, რომ პუტინის პოზიცია უკრაინაში შეჭრის თაობაზე დაცულია, ეს ნიშნავს, რომ ან ჩვენ ვეძებთ უსაფრთხოებას და თანამშრომლობას ყველასთვის, ან ინდივიდუალური უსაფრთხოების გარანტია შეუძლებელია.
70 წლის განმავლობაში, რაც აშშ-მა ააფეთქა ჰიროსიმასა და ნაგასაკის ბირთვული ბომბები, ისინი გახდნენ მსოფლიო სიტუაციის არბიტრები.

1.6 ომების გაგრძელება

მთელი ამ ხნის განმავლობაში ომები არ შეწყვეტილა. ახლა ჩვენ გვყავს უკრაინიდან, რომელსაც აქვს ყველაზე მეტი მედიის ყურადღება გარკვეული ინტერესების გამო, მაგრამ ასევე არიან ისეთებიც სირიიდან, ლიბიიდან, ერაყიდან, იემენიდან, ავღანეთიდან, სომალიდან, სუდანიდან, ეთიოპიიდან ან ერითრეიდან. რადგან კიდევ ბევრია. 60-2015 წლებში ყოველწლიურად 2022-ზე მეტი შეიარაღებული კონფლიქტი ხდება მთელ მსოფლიოში.

1.7 არსებული ვითარების ცვლილება

სულ რაღაც ერთი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც რუსეთის შეჭრა დაიწყო უკრაინაში და სიტუაცია, რომელიც არ გაუმჯობესდება, სწრაფად უარესდება. სტოლტენბერგმა ახლახან აღიარა, რომ რუსეთთან ომი 2014 წელს დაიწყო და არა 2022 წელს. მინსკის შეთანხმებები დაირღვა და რუსულენოვანი უკრაინის მოსახლეობა შევიწროებული იყო. მერკელმა ასევე დაადასტურა, რომ ეს შეთანხმებები დროის ყიდვის საშუალება იყო, მაშინ როცა უკრაინამ გააძლიერა კავშირები აშშ-სთან მკაფიო მისწრაფებით ნეიტრალიტეტის დატოვებისკენ და ნატოსთან შეერთებისკენ. დღეს უკრაინა ღიად მოუწოდებს მის ჩართვას. ეს არის წითელი ხაზი, რომლის დაშვებას რუსეთი არ აპირებს. უახლესი საიდუმლო დოკუმენტების გაჟონვა აჩვენებს, რომ აშშ ამ დაპირისპირებას მრავალი წლის განმავლობაში ამზადებდა. შედეგები ისაა, რომ კონფლიქტი გაურკვეველი საზღვრებისკენ მიდის.
საბოლოოდ, რუსეთი გამოვიდა სტრატეგიული შეიარაღების შემცირების ხელშეკრულებიდან (ახალი დასაწყისი) და თავის მხრივ პრეზიდენტი ზელენსკი საუბრობს რუსეთის, ბირთვული ძალის, ბრძოლის ველზე დამარცხებაზე.
ირაციონალურობა და ტყუილი ორივე მხრიდან აშკარაა. ყველაზე სერიოზული პრობლემა, რასაც ეს ყველაფერი მოჰყვება, არის ის, რომ ატომურ ძალებს შორის ომის შესაძლებლობა იზრდება.

1.8 ევროკავშირის ვასალაჟი აშშ-ში

ისინი, ვინც ომის დამღუპველ შედეგებს განიცდიან, გარდა თვით უკრაინელებისა და რუსებისა, რომლებიც ჩაფლულნი არიან ყოველდღიურ კონფლიქტში, არიან ევროპელი მოქალაქეები, რომლებიც ამას ხედავენ როგორც საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შენარჩუნებას, რათა უზრუნველყონ პრინციპების მიღებით. მეთოდების მიღება, რომლებიც არ იქნება გამოყენებული; შეიარაღებული ძალები, მაგრამ საერთო ინტერესების სამსახურში და საერთაშორისო მექანიზმის გამოსაყენებლად ყველა ხალხის ეკონომიკური და სოციალური პროგრესის ხელშეწყობისთვის, ჩვენ გადავწყვიტეთ გავაერთიანოთ ჩვენი ძალისხმევა პროექტების განსახორციელებლად. აქედან გამომდინარე, ჩვენი შესაბამისი მთავრობები, ქალაქ სან-ფრანცისკოში შეკრებილი წარმომადგენლების მეშვეობით, რომლებმაც გამოავლინეს თავიანთი სრული უფლებამოსილება, აღმოჩნდნენ კარგ და სათანადო ფორმაში, დათანხმდნენ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წინამდებარე წესდებას და ამით დააარსეს საერთაშორისო ორგანიზაცია. მოუწოდა გაეროს. პროდუქტები ძვირდება და მათი უფლებები და დემოკრატია იკლებს, კონფლიქტი კი უფრო და უფრო მწვავდება. ევროკავშირის უმაღლესმა წარმომადგენელმა საგარეო პოლიტიკის საკითხებში ჯ. ბორელმა შეაფასა სიტუაცია, როგორც სახიფათო, მაგრამ აგრძელებს დაჟინებით მოითხოვს უკრაინელების მხარდასაჭერად იარაღის გაგზავნის საომარ გზას. არავითარი ძალისხმევა არ მიდის მოლაპარაკებების არხების გახსნის მიმართულებით, არამედ ის აგრძელებს ცეცხლზე მეტი ზეთის დამატებას. თავად ბორელმა განაცხადა, რომ „ევროკავშირში დემოკრატიის დასაცავად, რუსულ მედია RT-სა და Sputnik-ზე წვდომა აკრძალულია“. ამას დემოკრატიას ეძახიან... სულ უფრო მეტი ხმა ისმის საკუთარ თავს: შეიძლება თუ არა აშშ-ს სურდეს თავისი ჰეგემონიის შენარჩუნება სხვების უბედურების ფასად? შეიძლება თუ არა, რომ საერთაშორისო ურთიერთობების ფორმატი აღარ უჭერს მხარს ამ დინამიკას? შეიძლება თუ არა ცივილიზაციურ კრიზისში ვიმყოფებით, რომელშიც საერთაშორისო წესრიგის სხვა ფორმა უნდა ვიპოვოთ?

1.9 ახალი ვითარება

ბოლო დროს ჩინეთი გამოვიდა, როგორც შუამავალი სამშვიდობო გეგმის შეთავაზებით, მაშინ როდესაც აშშ ამძიმებს სიტუაციას ტაივანში. სინამდვილეში, საუბარია იმ დაძაბულობაზე, რომელიც ჩნდება ციკლის ბოლოს, სადაც ძალაუფლების მიერ დომინირებული სამყარო მიდის რეგიონალიზებული სამყაროსკენ.
გავიხსენოთ მონაცემები: ჩინეთი არის ქვეყანა, რომელიც უდიდეს ეკონომიკურ გაცვლას ინარჩუნებს პლანეტის ყველა ქვეყანასთან. ინდოეთი გახდა ყველაზე დასახლებული ქვეყანა მსოფლიოში, ჩინეთზე წინ. ევროკავშირი განიცდის ეკონომიკურ კოლაფსს, რაც აჩვენებს მის ენერგეტიკულ სისუსტეებსა და ავტონომიას. BRICS მშპ ² , რომელიც უკვე აღემატება G7-ის მსოფლიო მშპ-ს ³ და ის აგრძელებს ზრდას 10 ახალმა ქვეყანამ, რომლებმაც განაცხადეს გაწევრიანებაზე. ლათინური ამერიკა და აფრიკა თავისი მრავალი სირთულით იწყებენ გამოღვიძებას და აპირებენ გაზარდონ თავიანთი როლი, როგორც საერთაშორისო ცნობები. ამ ყველაფრით აშკარაა მსოფლიოს რეგიონალიზაცია. მაგრამ ამ ფაქტის წინაშე დასავლური ცენტრალიზმი აპირებს სერიოზულ წინააღმდეგობას გაუწიოს დაკარგულ ჰეგემონიაზე პრეტენზიას, ჰეგემონიას ხელმძღვანელობს აშშ, რომელიც უარს ამბობს მსოფლიო პოლიციელის როლზე და აპირებს ნატოს ხელახლა გააქტიურებას, რომელიც ერთი წლის წინ იყო. მზადაა მოკვდეს ავღანეთიდან მისი ჩამოვარდნის შემდეგ...

1.10 რეგიონალიზებული სამყარო

ახალი რეგიონალიზაცია სერიოზულ ხახუნს გამოიწვევს წინა, იმპერიალისტური ხასიათის მოდელთან, სადაც დასავლეთი ცდილობდა ყველაფრის გაკონტროლებას. მომავალში, მოლაპარაკების უნარი და შეთანხმებების მიღწევა იქნება ის, რაც ჩამოაყალიბებს მსოფლიოს. პრიმიტიულ და ჩამორჩენილ რეჟიმებს დარჩება ძველი გზა, ომებით უთანხმოების გადაჭრის წინა გზა. პრობლემა ის არის, რომ ზოგიერთ მათგანს აქვს ბირთვული იარაღი. სწორედ ამიტომ არის სასწრაფოდ გაგრძელდეს ბირთვული იარაღის აკრძალვის ხელშეკრულება (TPAN), რომელიც უკვე შევიდა ძალაში გაეროში, რომელსაც ხელს აწერს 70-ზე მეტი ქვეყანა და რომელსაც ჩრდილავს საერთაშორისო მედია. დამალვა ერთადერთი გზა შესაძლებელია: "ჩვენ ვისწავლოთ კონფლიქტების მოგვარება მოლაპარაკების გზით და მშვიდობიანი გზით". როდესაც ეს მიიღწევა პლანეტარული დონეზე, ჩვენ გადავალთ კაცობრიობის სხვა ეპოქაში.
ამისათვის ჩვენ მოგვიწევს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ხელახალი ფორმულირება, მას უფრო დემოკრატიული მექანიზმებით აღჭურვა და ზოგიერთი ქვეყნის ვეტოს უფლების პრივილეგიების აღმოფხვრა.

1.11 ცვლილებების მიღწევის საშუალებები: მოქალაქეთა მობილიზაცია.

მაგრამ ეს ფუნდამენტური ცვლილება არ მოხდება იმიტომ, რომ ინსტიტუტები, მთავრობები, გაერთიანებები, პარტიები თუ ორგანიზაციები იღებენ ინიციატივას და აკეთებენ რაღაცას, ეს მოხდება იმიტომ, რომ ამას მოქალაქეები მათგან მოითხოვენ. და ეს არ მოხდება დროშის მიღმა დაყენებით, არც დემონსტრაციაში მონაწილეობით, არც მიტინგსა თუ კონფერენციაზე დასწრებით. მიუხედავად იმისა, რომ ყველა ეს ქმედება ემსახურება და ძალიან სასარგებლოა, რეალური ძალა მომდინარეობს თითოეული მოქალაქისგან, მათი ანარეკლიდან და შინაგანი რწმენიდან. როცა სულის სიმშვიდეში, მარტოობაში ან კომპანიაში უყურებ ყველაზე ახლობლებს და ხვდები რა სერიოზულ სიტუაციაში ვართ, როცა ფიქრობ, შეხედე საკუთარ თავს, ოჯახს, მეგობრებს, საყვარელ ადამიანებს... და გაიგე და გადაწყვიტე, რომ სხვა გამოსავალი არ არის და რაღაც უნდა გააკეთო.

1.12 სამაგალითო მოქმედება

თითოეულ ინდივიდს შეუძლია უფრო შორს წავიდეს, მათ შეუძლიათ გადახედონ ადამიანის ისტორიას და შეხედონ ომების რაოდენობას, წარუმატებლობას და ასევე იმ წინსვლას, რომელიც ადამიანმა მიაღწია ათასობით წლის განმავლობაში, მაგრამ მათ უნდა გაითვალისწინონ, რომ ჩვენ ახლა ვართ ახალი, განსხვავებული სიტუაცია. ახლა სახეობის გადარჩენა დგას სასწორზე... და ამის წინაშე უნდა ჰკითხოთ საკუთარ თავს: რა ვქნა?... რისი წვლილი შემიძლია? რა ვქნა, ეს ჩემი სამაგალითო ქმედებაა? … როგორ შემიძლია ჩემი ცხოვრება ექსპერიმენტად ვაქციო, რომელიც აზრს მაძლევს? …რა შემიძლია წვლილი შევიტანო კაცობრიობის ისტორიაში?
თუ თითოეული ჩვენგანი ჩაუღრმავდება საკუთარ თავს, პასუხები აუცილებლად გამოჩნდება. ეს იქნება რაღაც ძალიან მარტივი და დაკავშირებული საკუთარ თავთან, მაგრამ მას უნდა ჰქონდეს რამდენიმე ელემენტი, რომ ეფექტური იყოს: ის, რასაც თითოეული აკეთებს, უნდა იყოს საჯარო, სხვებმა რომ დაინახონ, უნდა იყოს მუდმივი, განმეორდეს დროთა განმავლობაში ( ეს შეიძლება იყოს ძალიან მოკლე). კვირაში 15 ან 30 წუთი 4 , მაგრამ ყოველ კვირა) და იმედია, ეს იქნება მასშტაბირებადი, ანუ ის თვლის, რომ არიან სხვები, რომლებსაც შეუძლიათ შეუერთდნენ ამ მოქმედებას. ამ ყველაფრის პროგნოზირება შესაძლებელია მთელი ცხოვრების მანძილზე. არსებობს ქმედებების მრავალი მაგალითი, რომლებმაც აზრი მიიღო დიდი კრიზისის შემდეგ... პლანეტის მოქალაქეების 1% მტკიცედ მობილიზებულია ომების წინააღმდეგ და უთანხმოების მშვიდობიანი გადაწყვეტის მომხრეა, წარმოქმნის სამაგალითო და მასშტაბურ ქმედებებს, რომლითაც მხოლოდ 1% ვლინდება, ჩაეყრება ცვლილებების საფუძველს.
შევძლებთ?
ჩვენ გამოვიძახებთ მოსახლეობის იმ 1%-ს გამოცდაზე.
ომი არის კაცობრიობის პრეისტორიის გადატანა და შეუძლია დაასრულოს სახეობა.
ან კონფლიქტების მშვიდობიანი გზით მოგვარებას ვისწავლით, ან გავქრებით.

ჩვენ ვიმუშავებთ, რომ ეს არ მოხდეს

გაგრძელება…

---

1 გაეროს წესდება: პრეამბულა. ჩვენ, გაეროს ხალხებმა გადავწყვიტეთ გადავარჩინოთ შემდეგი თაობები ომის უბედურებისგან, რომელმაც ჩვენი სიცოცხლის განმავლობაში ორჯერ მიაყენა კაცობრიობის უთქმელი ტანჯვა, კიდევ ერთხელ დავამტკიცოთ რწმენა ადამიანის ფუნდამენტური უფლებების, ღირსების და ადამიანის ღირსების, თანაბარი უფლებების მიმართ. მამაკაცებისა და ქალების, დიდი და პატარა ერების, რათა შეიქმნას პირობები, რომლითაც შენარჩუნდება სამართლიანობა და ვალდებულებების პატივისცემა, რომელიც გამომდინარეობს ხელშეკრულებებიდან და საერთაშორისო სამართლის სხვა წყაროებიდან, ხელი შეუწყოს სოციალურ პროგრესს და აამაღლოს ცხოვრების დონე უფრო ფართო კონცეფციის ფარგლებში. თავისუფლება და ამ მიზნებისთვის ტოლერანტობის პრაქტიკა და მშვიდად ცხოვრება, როგორც კარგი მეზობლები, გავაერთიანოთ ჩვენი ძალები მათთვის, ვინც იყო ამ დიდი პროექტის სათავეში. მოგვიანებით, ნელ-ნელა, ეს საწყისი მოტივაცია განიმუხტა და გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია სულ უფრო არაეფექტური ხდება ამ საკითხებზე. იყო მიზანმიმართული განზრახვა, განსაკუთრებით მსოფლიოს უდიდესი სახელმწიფოების მხრიდან, თანდათან მოეშორებინათ ძალაუფლება და ცნობადობა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციისგან საერთაშორისო დონეზე.

2 BRICS: ბრაზილია, რუსეთი, ინდოეთი, ჩინეთი და სამხრეთ აფრიკა 3 G7: აშშ, კანადა, საფრანგეთი, გერმანია, იტალია, იაპონია და გაერთიანებული სამეფო

3 G7: აშშ, კანადა, საფრანგეთი, გერმანია, იტალია, იაპონია და დიდი ბრიტანეთი

---

ორიგინალური სტატია განთავსებულია მისამართზე PRESSENZA საერთაშორისო პრესის სააგენტო